Daha önceleri neredeydiniz? dememek için…

Merhaba sevgili gönül dostlari,nekadarda güzel özetlemis üstad degilmi-Insanin yalniz basina bir yerlere gelmesi,zirveye çikmasi,bir hedefe ulasmasi okadar zor ve hatta günümüz sartlarinda okadar da imkansizki,
Bu yüzden baslangiçta belirttigim gibi istemek,hatta ummak artik nerdeyse bir beklenti olmaktan çok bir zaruret haline,hatta mecburiyet haline geliyor maalesef,
Bu arada yazinin sonunda Sanatçi olamaz denilmis ama siz onu Insan olarak algilayin olurmu,

Keske bizler yeterince duyarli olsakta hayatta enzor seylerden birtanesi olan ISTEMEYE  hiç ihtiyaç duyulmadan biseyler yerli yerine oturabilse,toplum olarak gün geçtikçe nekadarda vurdum duymaz,nekadarda sorumsuz,bencil ve umursamaz bir hale dönüstügümüzün nekadar farkindayiz ve bununla ilgili nekadar kendimizi sorguluyoruz acaba hiç düsündükmü?

Bir noktaya eristikten sonra etrafinizda sevgilerini ilgilerini dillendiren kalabalik insan topluluklarini bulmak görmek bazen insana okadar yapay ve samimiyetsiz geliyorki,samimi olmayan hiç bir seyin insana bir etki yapmamasida kabul etmek gerekirki çok normal,
Hayat içersinde zorluklar,güçlükler sikintilar ve uzun ugraslar barindiran bir olgu,bu sebebledirki herkesin bu zorluklarla karsilasmasi mutlak kaçinilmaz bir gerçek,
Elbette Yüce Yaradan insana kaldiramayacagi yükü yüklemez ama yinede yardim ve destek  olmak gerek diye düsünüyorum.

Güç herzaman çekim alani yaratan bir adrestir,Siz bir noktaya erisip kulelerinizi dikmeye basladiginizda ve bu kuleler uzaktan bakildiginda farkedilecek konuma konumlara geldikçe çekim gücünüz artacak ve etrafinizda toplanan kalabaliklarda günden güne artacak hatta bazen tasacak noktaya gelecektir,
Buda sizin biseyleri basardiginizin ve zorluklarin üstesinden geldiginizin en açik ispati en somut delili olacaktir.Fakat önemli olan nekadar çok kalabaligin toplandigi degil,vardiginiz hedefe giden yolculugunuzda o kalabaligin içersinden sizin nekadar destek gördügünüzdür,Benim esas deginmek istedigim seyde iste burasi,

Elbette idealist insan,kafasina koydugu hedefine idealine bir sekilde ulasacak ve bunun içinde bütün enerjisini gücünü mücadelesini bu yola adayacak hatta harcayacaktir,ama önemli olan sizin buna nekadar katki sagladiginiz yada saglayip saglamadiginiz ve hatta hatta nekadar haberdar oldugunuzdur,

Buradan özetle söylemek istedigim sey sudur,YALNIZLIK ALLAHA MAHSUSTUR,kendi ideal ve ugraslarimiz için mücadele verirken neye ihtiyaç duymussak ayni seylere çevremizdeki insanlarin yani yakinimiz dedigimiz,dostlarimiz arkadaslarimiz hatta akrabalarimiz dediklerimizin yada böyle addettiklerimizinde ayni seylere ihtiyaç duyabilecegini hiçbirzaman aklimizdan hatrimizdan çikarmamaliyiz diye düsünüyorum.
Tamam belki sizin mücadeleniz sirasinda kimse sizin yaninizda olamamis olabilir,hatta yalniz basiniza birakilmisda  olabilirsiniz ama bu sizinde baskalarinin yaninda olmayacaginiz,ve sizinde yalniz birakacaginiz anlamina gelmemeli,

Bakin ne diyor sair:
GECE YARISI BASLIYORSA ÇIGLIGIM,DUYULSUN DIYE DEGIL,
ÇAGIRMALARIMSA GELMEN IÇIN DEGIL,
DUYULMADAN SESLENMEYI BILIRSE BU YÜREK,
GÖRMEDEN SEVMEYIDE BILIR.

Siz çagrilmadan kosan,seslenilmeden duyan yüreklerden olun olmazmi gönül dostlari-
Ve etrafiniza karsi lütfen duyarli olunuz,kim neye karsi bir amaç bir ugras veriyorsa ve bu size mantiksiz anlamsiz gelse bile lütfen güzel tarafindan bakip gücünüzün yettigince destek olmaga çalisiniz,ki!yarin su soruyla karsilasmayasiniz ve karsilastiginizda söyleyecek bir sözünüz olsun,

DAHA ÖNCELERI NEREDEYDINIZ?

Sevgi ve dostlukla kalmaniz dilegimle…
Cemalettin Kurtoglu