Yagmurlu bir gecenin sabahinda günesin ilk isiklariyla, filme aktarmakla masumiyetini ve sessizligini fotograflarsiniz Gazi Caddesinin. Yeni güne hazirlanmis ve günün yogunlugu çekmeye hazirdir.
Alacakaranlikta Debboy’dan asagi inmeye baslayan topuk sesleri, caddeyi temizleyen görevlinin süpürge seslerine karisir. Debboy’dan Atapark’a inecek sürücüyle cadde günün basladigini anlar! (Gazi Caddesinde trafik tek serit ve tek yönlüdür, Belediye Meydanindan Debboy’a çikis vardir. Sürücünün yapmis oldugu bu davranis trafik ihlalidir ama her sabah da tekrarlanir.)
Giresun’un mecburiyet caddesidir Gazi Caddesi, sehre gelen yabancilarin gözüyle. Bir Giresunlu içinse Giresun’da hayatin merkezi, görülmeden geçilmeyecek, sehrin aort damaridir Gazi Caddesi.
Gün dogmadan lokantalar ve çaycilar ocaklarini yakmistir, esnaf gelmeden çorbalari ve çaylari hazirdir. Yedi sularinda isçiler, sekiz sularinda memurlar, dokuz sularinda caddenin küçük esnafi, on sularinda caddenin büyük esnafi, on bir sularinda isi için caddeye gelenler, on iki sularinda lise ögrencileri, ögle arasinda karnini doyuracaklar ve magaza vitrinlerine bakanlar, on dört sularinda isi gücü olanlar, on bes sularinda sehrin güzelleri, on alti sularinda sehrin yakisiklilari, on yedi sularinda herkes, on sekiz sularinda liseliler, on dokuz sularinda meyhaneciler, yirmi sularinda cafeciler ve vitrinciler, yirmi bir sularinda kavgaya giden gençler kosturur caddede. Yirmi iki sularinda eve dönen insanlarin kosturacak hali kalmamistir; çünkü cadde yormustur Giresunluyu.
Meyhanecilerin ve mendirekçilerin caddeyi son kez geçislerini izlemek bir baska güzeldir; çünkü yalpalarlar ve her yalpalayista sehri yönetenlerden ülkeyi yönetenlere, kaldirimlara çöp birakan esnaftan trafigi tikayan sürücüye, findiga para vermeyen hükümetten az çikan hamsiye, yerinden oynamis parke tasindan karsi kaldirimdaki yosmaya, alacaklilarindan vereceklilerine, sarap sisesinden üzüme… O gün neye sinirlenmis ise hepsine küfrederek cadde boyunca tirmanmaya baslar ve evine giden ilk ara sokaga girerek caddeden kaybolur.
Caddenin en güzel ani on bes sularinda baslar. Sehrin güzellerini agirlamaya baslamistir caddenin kirmizi kaldirimlari. Defileye çikmis gibi süslü ve güzel yüzlü sehrim kizlari aheste yürüyüsleri ile caddeyi kendilerine çekmeyi basarmakta, cadde usaklarini peslerinden kosturmaktadirlar. Popüler müzikler dinleyerek ve dinleterek adeta ilerleyen otomobilleriyle caddeyi, debboyu, çinarlari, kapikahveyi, topuz sokagi tavaf ederek yine güzeller ile karsilasmanin çesitli yöntemlerini dener sehrim delikanlilari.
Hayatini birlestirenler evliliklerini, gelecekte caddede boy gösterecek delikanlilar sünnet olacaklarini, kislasina teslim olacaklar ayriliklarini, takim tutanlar sampiyonluklarini, bürokratlar milli bayram kutlamalarini, devrimci gençler yürüyüslerini ve eylemlerini, milliyetçi gençler köse beklemelerini caddeye söylemek zorundadirlar. Cadde de bu mutluluklari, hüzünleri, direnisleri birlikte yasar ve Giresun’a yasattirir.
Onun içindir ki Gazi Caddesi Giresunlunun vazgeçilmezidir, suan her ne kadar dürümcüler ve dönercilerle de dolsa cadde, bir Giresunlu için degisilmez bir yerdir. Sevginin, dostlugun, sefkatin, askin, kavganin, izdirabin, mutlulugun, emegin caddesine esenlikle…
Giresun’un mecburiyet caddesidir Gazi Caddesi, sehre gelen yabancilarin gözüyle. Bir Giresunlu içinse Giresun’da hayatin merkezi, görülmeden geçilmeyecek, sehrin aort damaridir Gazi Caddesi.
Gün dogmadan lokantalar ve çaycilar ocaklarini yakmistir, esnaf gelmeden çorbalari ve çaylari hazirdir. Yedi sularinda isçiler, sekiz sularinda memurlar, dokuz sularinda caddenin küçük esnafi, on sularinda caddenin büyük esnafi, on bir sularinda isi için caddeye gelenler, on iki sularinda lise ögrencileri, ögle arasinda karnini doyuracaklar ve magaza vitrinlerine bakanlar, on dört sularinda isi gücü olanlar, on bes sularinda sehrin güzelleri, on alti sularinda sehrin yakisiklilari, on yedi sularinda herkes, on sekiz sularinda liseliler, on dokuz sularinda meyhaneciler, yirmi sularinda cafeciler ve vitrinciler, yirmi bir sularinda kavgaya giden gençler kosturur caddede. Yirmi iki sularinda eve dönen insanlarin kosturacak hali kalmamistir; çünkü cadde yormustur Giresunluyu.
Meyhanecilerin ve mendirekçilerin caddeyi son kez geçislerini izlemek bir baska güzeldir; çünkü yalpalarlar ve her yalpalayista sehri yönetenlerden ülkeyi yönetenlere, kaldirimlara çöp birakan esnaftan trafigi tikayan sürücüye, findiga para vermeyen hükümetten az çikan hamsiye, yerinden oynamis parke tasindan karsi kaldirimdaki yosmaya, alacaklilarindan vereceklilerine, sarap sisesinden üzüme… O gün neye sinirlenmis ise hepsine küfrederek cadde boyunca tirmanmaya baslar ve evine giden ilk ara sokaga girerek caddeden kaybolur.
Caddenin en güzel ani on bes sularinda baslar. Sehrin güzellerini agirlamaya baslamistir caddenin kirmizi kaldirimlari. Defileye çikmis gibi süslü ve güzel yüzlü sehrim kizlari aheste yürüyüsleri ile caddeyi kendilerine çekmeyi basarmakta, cadde usaklarini peslerinden kosturmaktadirlar. Popüler müzikler dinleyerek ve dinleterek adeta ilerleyen otomobilleriyle caddeyi, debboyu, çinarlari, kapikahveyi, topuz sokagi tavaf ederek yine güzeller ile karsilasmanin çesitli yöntemlerini dener sehrim delikanlilari.
Hayatini birlestirenler evliliklerini, gelecekte caddede boy gösterecek delikanlilar sünnet olacaklarini, kislasina teslim olacaklar ayriliklarini, takim tutanlar sampiyonluklarini, bürokratlar milli bayram kutlamalarini, devrimci gençler yürüyüslerini ve eylemlerini, milliyetçi gençler köse beklemelerini caddeye söylemek zorundadirlar. Cadde de bu mutluluklari, hüzünleri, direnisleri birlikte yasar ve Giresun’a yasattirir.
Onun içindir ki Gazi Caddesi Giresunlunun vazgeçilmezidir, suan her ne kadar dürümcüler ve dönercilerle de dolsa cadde, bir Giresunlu için degisilmez bir yerdir. Sevginin, dostlugun, sefkatin, askin, kavganin, izdirabin, mutlulugun, emegin caddesine esenlikle…